A.C. Milan

We Are The Champions

A.C. Milan

We Are The Champions

تمدید قرارداد ها

 

:: داریو شیمیچ قرارداد خود را با میلان تا ۳۰ ژوئن سال ۲۰۰۹ تمدید کرد. این در حالی است که مسئولان میلان هنوز منتظرند تا دیدا هم قرارداد خود را تمدید کند. در صورتی که دیدا حاضر به تمدید قرارداد خود نشود، احتمالا دوباره کریستین آبیاتی دروازه‌بان اول میلان میشود ::

سوپر پیپو می تازد!

:: میلان به لطف دو گل فیلیپو اینزاگی تیم لیورنو را شکست داد تا عملا با شکست اینتر مقابل امپولی، نایب قهرمانی میلان قطعی شود. یوونتوس هم بلاخره همان طور که انتظار می رفت موفق شد سیه‌نا را در زمین حریف شکست دهد تا فاصله ۳ امتیازی خود را با روسونری ها همچنان حفظ کند. میلان چندین موقعیت مسلم گلزنی دیگر هم داشت که با درخشش آملیا، دروازه بان لیورنو، به گل تبدیل نشد. در آنسوی میدان دیدا هم با چند مهار دیدنی، و با توجه به بازی مقابل بارسلونا، ثابت کرد که در آستانه جام جهانی دوباره به روزهای اوج خودش برگشته است ::

:: با گلزنی های اخیر اینزاگی حالا همگان منتظرند تا ببینند آیا مارچلو لیپی همچنان او را در تیم ملی ایتالیا نادیده می‌گیرد یا اینکه بلاخره قبول می‌کند که اینزاگی با فرم آماده‌ی خود شایسته حضور در جام جهانی است، حداقل به عنوان نیمکت نشین ::

:: شوچنکو هم روند گل نزنی خود را همچنان ادامه داد هر چند که گل دوم میلان از روی سانتر او و ضربه زیبای اینزاگی بدست آمد. آخرین باری که شوچنکو برای میلان گل زد، بازی برگشت یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا و در مقابل لیون بود :: 

:: میلان هم اکنون ۸۲ امتیازی است، یعنی همان تعداد امتیازی که آنها را در فصل ۲۰۰۴/۲۰۰۳ قهرمان کرد. ولی حالا حداکثر ۶ امتیاز دیگر برای تیم صدرجدولی یوونتوس باقی مانده و این نشان می دهد سطح کیفی سری آ نسبت به دو فصل پیش، حداقل از لحاظ امتیازی، بالاتر رفته است ::

ترکیب میلان در این بازی:

:: دیدا - کافو - استم (کاستاکورتا ۴۱) - کالادزه - سرجینیو - گاتوزو - پیرلو - یانکولوفسکی - کاستا - شوچنکو (جیلاردینو ۶۶) - اینزاگی (آموروزو ۷۹) ::

سری آ ایتالیا: میلان - لیورنو

:: از ساعتی دیگر میلان در سن سیرو میزبان تیم میان جدولی لیورنو خواهد بود. میلان که چهارشنبه هفته قبل از لیگ قهرمانان اروپا حذف شد، حالا میتواند با خیال راحت تنها بر روی سری آ متمرکز شود و ۹ امتیاز ممکن را از سه بازی باقی مانده بدست آورد. سرنوشت قهرمانی تنها در دست یوونتوس است. این تیم اگر بتواند از سه بازی باقی مانده ۷ امتیاز بدست آورد قهرمان خواهد شد ::

:: یکی از غایبان قطعی میلان، پائولو مالدینی است که مجبور شده دوباره از ناحیه زانوی پای راست، تحت عمل جراحی قرار بگیره. احتمالا دیگر در این فصل بازی مالدینی را نخواهیم دید. کلارنس سیدورف هم که در بازی مقابل مسینا با بازیکن حرف کتک کاری کرده بود به خاطر دریافت کارت قرمز، با یک جلسه محرومیت مواجه شد. البته ابتدا قرار بود سیدورف دو جلسه محروم شود اما با فرجام خواهی میلان، محرومیت او به یک جلسه کاهش یافت ::

خریدهای احتمالی میلان

:: آدریانو گالیانی اذعان کرد میلان در فصل آینده خریدهای بزرگی را انجام نخواهد داد و ترکیب تیم عمدتا از نفرات کنونی خواهد بود. گالیانی درباره کریستیانو لوکارلی، مهاجم لیورنو گفت: او بازیکن بزرگی است اما ما هم اکنون چهار مهاجم داریم و نیازی به مهاجم جدید نداریم. گالیانی همچنین گفت: هم اکنون برای به خدمت گرفتن جوزپه فاوالی، بازیکن اینتر، با مسئولان این تیم وارد مذاکره شده ایم و احتمال دارد که او فصل آینده در میلان بازی کند ::

:: مسلما میلان برای سال آینده به خرید مدافع نیاز دارد. زیرا یاپ استم در پایان فصل خواهد رفت و سن بازیکنانی همچون مالدینی و کافو بیشتر از حدی است که بتوان روی سلامتی آنها صددرصد اطمینان کرد. هم اکنون شایعاتی مبنی بر به خدمت گرفتن ویلیام گالاس، بازیکن فرانسوی چلسی، به گوش میرسد و قبلا هم کریس، مدافع لیون، یک هدف طولانی مدت برای میلان به حساب می‌آمد ::

سرمربی آینده میلان کیست؟!

:: میلان از لیگ قهرمانان اروپا حذف شد. آن هم در مقابل تیمی مثل بارسلونا که از خیلی جهات نسبت به میلان برتری داشت. قدرت تاکتیکی و حمله این تیم همانقدر عالی است که قدرت تدافعی و حفظ توپ آن ها. وقتی موقعیت های گلزنی دو تیم را در بازی دیشب مقایسه کنید متوجه می شوید که میلان خوش اقبال بود که از بارسلونا گلی را دریافت نکرد. اگر دیدا، تک ستاره میلان در بازی دیشب، نبود شاید میلان دو یا سه بار دروازه خود را باز شده می دید. هر چند که نباید از گل شوچنکو به سادگی گذشت. گلی که با اشتباه مارکوس مرک سرشناس مردود اعلام شد. بارسلونا انصافا شایستگی حضور در فینال را داشت. اما چرا میلان که همیشه جزو سه قدرت اول فوتبال اروپا بوده و هست، نتوانست بازی قابل قبولی را ارائه دهد؟ مشکل از کیست؟ سرمربی؟ بازیکن ها؟ یا اصلا هر دو؟ :: 

:: یکی از مشکلات میلان در دو سه سال اخیر میانگین سنی زیاد بازیکنان بوده که باعث شده تیم در برابر تیم های سرعتی و تهاجمی دچار مشکل شود. کاستاکورتا، مالدینی، سرجینیو، کاستا، استم و کافو همگی بیش از ۳۴ سال سن دارند. شوچنکو و سیدورف در آستانه ۳۰ سالگی هستند و اینزاگی هم ۳۲ ساله است. هر چند امثال مالدینی و کافو و سرجینیو ثابت کرده اند که سن و سال نمی تواند خیلی در کیفیت بازی تاثیر گذار باشد ::

:: وقتی میلان نتیجه نمی گیرد اولین کسانی که مورد اتهام قرار می گیرند مهاجمان هستند. مهاجمانی که هر کدام از بهترین های ایتالیا و اروپا بوده و هستند. وقتی برای یک مهاجم موقعیت ایجاد نشود او چگونه می تواند گلزنی کند؟ به بارسلونا که نگاه می کنیم، در خط حمله برتری ای نسبت به میلان ندارد. قدرت هجومی بازیکنانی همچون لارسن، ژولی و اتوو اگر از بازیکنانی همچون شوچنکو، اینزاگی و جیلاردینو کمتر نباشد، بیشتر هم نیست. ولی وقتی هافبک های دو تیم را مقایسه کنید دلیل حذف میلان را متوجه می شوید. واقعا جای یک هافبک خلاق و بازی ساز به جای سیدورف حس می شود. سیدورفی که دائما رو به عقب بازی می کند و به بازی سرعت لازم را نمی دهد. آندره پیرلو هم مدتی عالی بود. بازی سازی خوبی را انجام میداد و مدام از روی ضربات ایستگاهی گلزنی میکرد. ولی حالا دچار افت شده است. گاتوزو یک هافبک تدافعی و جنگنده است و نمی توان روی مهارت های تاکتیکی و بازی سازی او امیدی داشت. حساب بازیکنانی همچون یانکولوفسکی، روی کاستا و یوهان ووگل که اصلا جداست چون واقعا فرصت چندانی برای بازی پیدا نمی کنند. با این حساب چه کسی باقی می ماند؟ جواب کاکا است. مطمئنا اگر میلان دو سه هافبک دیگر با خصوصیات کاکا داشت، دیگر هیچ تیمی را جلودار خود نمی دید. این وظیفه سرمربی تیم است که از بازیکنان مناسب در تیم استفاده کند و موفقیت تیم را فدای سلیقه شخصی خود نکند. دقیقا همان کاری که آنچلوتی با روی کاستا و سابقا ریوالدو انجام داد و فوتبال حرفه ای آن ها را تقریبا نابود کرد. به علاوه در فصل نقل و انتقالات نظر سرمربی در خرید یا فروش یک بازیکن ملاک است. اما بازیکنانی که کارلتو امسال به خدمت گرفت در کل چقدر فرصت خودنمایی پیدا کردند؟ جدا از جیلاردینو، میلان امسال یانکولوفسکی و ووگل را هم به خدمت گرفت. این دو انصافا بازیکن های خوبی هستند و هر دو از مهره های اصلی و تاثیرگذار تیم های قبلی خود یعنی اودینزه و آیندهوون بودند. اما کارلتو چقدر به آن ها فرصت بازی داد؟ از طرفی حتی در بحرانی ترین شرایط و در حالیکه میلان شدیدا به پیروزی نیاز داشته (از جمله بازی دیشب) کارلتو جسارت استفاده همزمان از سه مهاجم را نداشته است. اصلا تا به حال دیدید که همزمان اینزاگی، شوچنکو و جیلاردینو در زمین باشند؟! در حالیکه بارها در تیم هایی مثل اینتر و یا همین بارسلونا شاهد بوده ایم که در صورت نیاز شدید، سرمربی آن ها از سه و حتی گاهی چهار مهاجم استفاده کرده و ... ::

:: لیگ قهرمانان امسال که از دست رفت. در سری آ هم بعید است که میلان بتواند به یوونتوس برسد؛ هر چند که غیر ممکن نیست. سال گذشته هم میلان در حالیکه تا آخرین روز ها دو جام را در دسترس خود می دید، هر دوی آن ها را از دست داد. مسلما برلوسکونی و گالیانی بیشتر از این صبر نخواهند کرد و میدانند یکسال دیگر ادامه دادن با آنچلوتی یعنی خودکشی، و تیم به هیچ افتخاری نخواهد رسید. هر چند که آنها مدام از کارلتو حمایت میکنند، اما با وجود اصرار رئال مادرید برای به خدمت گرفتن او بعید به نظر می رسد که آنچلوتی را سال آینده بر روی نیمکت میلان ببینیم. سوال اساسی این است که چه کسی در آینده هدایت میلان را بر عهده خواهد گرفت؟ مارکو فان باستن؟ روبرتو دونادونی؟ فرانکو بارزی؟ جیووانی تراپاتونی؟ یا حتی فرانک رایکارد؟! ::